Por fin dou sombra coma as árbores

Poema de Olga Novo titulado “Premontaña” y recogido en su poemario “Feliz Idade”. Tiven a premonición de que ía devir unha montaña. Sentín os minerais facer chispas na mentee fun pián pián ata o centro mesmo da terrasentir como espatexas e como o útero me medraata alcanzar a dimensión exactada poesía. Agora son cóncava ouContinue reading “Por fin dou sombra coma as árbores”

dentro do meu pan está o meu veleno

“MEDIDA PLANETARIA. POÉTICA TRES. O POR QUE DOS VELENOS”. Poema de Emma Pedreira en ‘Casa de orfas’ Imaxinei de vez cómo sería vixiar as noitessabendo de esqueletos fondeando embaixo da casa.Polo mesmo vixío os meus propios ósos soterrados no/adentro de mine cómo poderían traizoarme os animais violentos que acarreo.Qué loita sería a que espertase oContinue reading “dentro do meu pan está o meu veleno”

Hombres necios que acusáis

Poema de Sor Juana Inés de la Cruz recogido en el libro “The Pengium Book of Spanish Verse” (edición de 1966). Hombres necios que acusáisa la mujer sin razónsin ver que sois la ocasiónde lo mismo que culpáis; si con ansia sin igualsolicitáis su desdén,¿por qué queréis que obren biensi las incitáis al mal? CombatísContinue reading “Hombres necios que acusáis”

Mi corazón, vacíalo de Ti

Versos de Emily Dickinson en “Poemas a la muerte”. Mi Corazón, vacíalo de Ti —su sola Arteria —Comienza, y deja allí tan solo —la Fecha de Extinción — Innumerables Ondas tiene el Mar —forman — un Báltico —Retírate a Ti mismo, por jugar,y no quedará nadade mí — para guardarme —“Yo” significa “Tú” — CancelaContinue reading “Mi corazón, vacíalo de Ti”

De certo, a vida ía en serio

Poema de Xela Arias en “Intempériome” (y unas palabras suyas) De certo, a vida ía en serio. Por iso morrer non contanúmeros. Eras moza,cómplice nunha derrota que nonsumabas. Feliz por terte insomnepor inmortal. Xa temos cadáveres amigose coñecidos,sabemos da morte o legado inútil. Pero que ridículo!, non?,abrazar o feito feliz de xa medrar—camiñar ás aforas—enContinue reading “De certo, a vida ía en serio”

Heme aquí de nuevo haciendo decisiones de muerte

Poema de Gioconda Belli titulado “Encrucijadas” en su libro ‘El pez rojo que nada en el pecho’. Desde temprana edadlos dioses me destinarona las encrucijadas.Así mi vida ha sido la constante bifurcación de los caminos. Escoge —me dicen— puedes tener esto o aquello.Dejarás uno si quieres tener lo otro.Y he tenido que escoger manzanas, serpienteslaContinue reading “Heme aquí de nuevo haciendo decisiones de muerte”

Agora teño unha carnicería na consciencia

Yolanda Castaño en su ‘Libro da egoísta’ Agora teño unha carnicería na consciencia. Imos tragando devagar as horas máis difíciles, os fervores difíciles e pobres, unha única ilusión en bata e zapatillas. Un escenario pobre onde nos destoren a rabia. Cólleme da man, amor, e vamos esfolgar galiñas pobres sobre o noso leito. Coma oContinue reading “Agora teño unha carnicería na consciencia”