Poema de Olga Novo titulado “Premontaña” y recogido en su poemario “Feliz Idade”. Tiven a premonición de que ía devir unha montaña. Sentín os minerais facer chispas na mentee fun pián pián ata o centro mesmo da terrasentir como espatexas e como o útero me medraata alcanzar a dimensión exactada poesía. Agora son cóncava ouContinue reading “Por fin dou sombra coma as árbores”
Category Archives: poesía en galego
Parín sen dor e con pracer
Poema de Xela Arias en “Intempériome”. Parín sen dor e con pracerEstou parindotodo instante que penetro ou mepenetra.Solpor, máquinas, liortas,bicos, días, trasnos… Parir, aprendo linguas.
dentro do meu pan está o meu veleno
“MEDIDA PLANETARIA. POÉTICA TRES. O POR QUE DOS VELENOS”. Poema de Emma Pedreira en ‘Casa de orfas’ Imaxinei de vez cómo sería vixiar as noitessabendo de esqueletos fondeando embaixo da casa.Polo mesmo vixío os meus propios ósos soterrados no/adentro de mine cómo poderían traizoarme os animais violentos que acarreo.Qué loita sería a que espertase oContinue reading “dentro do meu pan está o meu veleno”
De certo, a vida ía en serio
Poema de Xela Arias en “Intempériome” (y unas palabras suyas) De certo, a vida ía en serio. Por iso morrer non contanúmeros. Eras moza,cómplice nunha derrota que nonsumabas. Feliz por terte insomnepor inmortal. Xa temos cadáveres amigose coñecidos,sabemos da morte o legado inútil. Pero que ridículo!, non?,abrazar o feito feliz de xa medrar—camiñar ás aforas—enContinue reading “De certo, a vida ía en serio”
Agora teño unha carnicería na consciencia
Yolanda Castaño en su ‘Libro da egoísta’ Agora teño unha carnicería na consciencia. Imos tragando devagar as horas máis difíciles, os fervores difíciles e pobres, unha única ilusión en bata e zapatillas. Un escenario pobre onde nos destoren a rabia. Cólleme da man, amor, e vamos esfolgar galiñas pobres sobre o noso leito. Coma oContinue reading “Agora teño unha carnicería na consciencia”
Notas ásperas 